در راستای نشر و ترویج دستاوردهای تحقیقاتی؛

هدف از این تحقیق اندازه گیری میزان نشت آب از کانالهای اصلی، A مغان، پمپاژ 3 با پوشش ژئوممبرین و بدون ژئوممبرین و کانال خداآفرین بوده و متدولوژی آن عبارتست از: (الف) بررسی روشهای حل مسایل نشت، (ب) اندازه گیری تلفات نشت آب در کانالهای شبکه مغان به روش جریان ورودی – خروجی، (ج) اندازه گیری تلفات نشت آب در کانال شبکه خداآفرین به روش حوضچه ای، (د) برآورد نشت به کمک فرمول های تجربی، (هـ) تصحیح ضرایب فرمول های تجربی.

در این تحقیق به منظور افزایش دقت اندازه گیری تلفات نشت آب از فلومتر اولتراسونیک Q-liner و MainStream استفاده شد.

با مقایسه نتایج حاصله از روش های تجربی با دبی اندازه گیری شده، روش های تجربی برآورد نشت اولویت بندی شد. در بخش هایی از کانال اصلی مغان که در مسیر خاکریزی قرار گرفته، میزان نشت بصورت چشمگیری کاهش نشان داد.

همچنین در بخشهایی که به دلیل اجرای پوشش لاینینگ کانال در همان مسیر کانال خاکی استفاده از قلوه سنگ بعنوان پر کننده اجتناب ناپذیر بوده، این مسئله باعث افزایش دبی نشت از این کانال گردیده است بطوریکه در بخش هایی از کانال پوشش شده، دبی نشت به مراتب از کانالهای خاکی بیشتر است.

با افزایش ضریب زبری در طی 40 سال بهره بردای شبکه، رسوبگذاری در کانال و رشد علف هرز در برخی نقاط کانال اصلی باعث کاهش ظرفیت آبدهی کانال گردیده است. میزان نشت آب در کانال اصلی مغان، کانال خداآفرین، کانال پمپاژ 3 مغان بدون ژئوممبرین و با پوشش بتنی، و با ژئوممبرین و با پوشش بتنی بر حسب متر مربع در روز محاسبه شد.

در نهایت، به منظور جلوگیری از هدر رفت آب و همچنین جلوگیری از زهداری شبکه آبیاری مغان، مواد ژئوسنتتیک شامل ژئوممبرین- ژئوتکستایل به همراه پوشش لاینینگ پیشنهاد گردید.