دهه مبارک فجر، تجلی شکوه‏مند حماسه و سرافرازی ملت است

ابرمردی که هماره دم مسیحایی‏ اش، جان‏بخش جان‏های حقیقت‏ جوست و هنوز پس از گذشت سال‏ها از رحلت ملکوتی‏ اش، نامش بر پایه‏ های ستم استکبار لرزه می‏ افکند و یادش، در دل‏های مستضعفان و آزادگان زمینْ، امید می‏ آفریند و انگشت اشارت او، به آیندگانْ امتداد راه را نشان می‏دهد.

اماما! مقدمت را گرامی می‏داریم و بر شهیدانِ سال‏های آغازین انقلاب، از سر اخلاص گُلِ سلام نثار می‏کنیم؛ بزرگ‏مردانی که از این سرزمین پاک، به سوی افلاک پر گشودند؛ شهیدانِ والا مقامی که خارهای پلیدی را از سرزمین آینه‏ها تاراندند و آزادی و استقلال را برای ما به ارمغان آوردند. اینک در دهه مبارک فجر، یادِ یادآوران سرسبزی و طراوت، پویندگان راه حق و حقیقت، ایمان‏ مداران پاسدار مکتب ولایت، نگاهبانان قلعه شرافت و مردانگی، و شهیدان راه عزّت و آزادگی را گرامی می‏داریم.

امام آمد، نشسته بر بال فرشتگان. امام در پیام خدایی اش در شهید آباد «بهشت زهرا»، در «صور انقلاب» دمید و مردم را در عرصه‏های حق و محشر نهضت جان بخشید. «صبح صادق» انقلاب بود. فجر ایمان، از شرق مکتب سرزده بود که به نماز عشق ایستادیم. در محراب حق، رو به کعبه عرفان، با وضویی از خون ده‏ها هزار شهید، بر سجاده صدق نشستیم و پیشانی اخلاص بر مهر«تعبّد» نهادیم و دل به «ولایت» سپردیم و این، معجزه انقلاب بود.

این روزها بوی خوش بهار آغشته به عطر معطر آزادی از راه می‏رسد و تقویم تاریخ یک بار دیگر برگ زرینی را به خود می‏افزاید و انقلاب شکوهمند اسلامی ما سی و پنجمین سالگرد پیروزی خود را جشن می‏گیرد؛ انقلابی که صفحه‏ای زرین را در تاریخ حیات انسان‏های به خواب‏ رفته گشود، و صلای دین‏داری، عدالت‏ خواهی، استقلال‏ طلبی و آزادگی را در گوش جان خفتگان طنین‏ انداز کرد.

 سلام برتو ای مطلع فجر! ای سپیده سحر، ای انفجار نور، خوش‏ آمدی. خوش آمدی که با آمدنت غل‏های سنگین ازگردنمان فروریخت،زنجیرها از دست و پایمان گسیخت، کمرهای خمیده‏ مان راست‏شد،برلب‏های پژمرده‏مان شکوفه‏های تبسم نشست، در قلب‏های سوخته‏مان‏گلبوته‏های عشق و امید روئید و برگونه‏ های زردمان گلخنده های سرخ‏ نمودار شد.
خوش آمدی که با مقدمت، عطرآزادی به جای بوی باروت در فضای‏ میهن اسلامی‏ مان پیچید. قفس‏ ها شکسته شد و نفس‏ها از زندان سینه ‏هارهایی یافت. خوش آمدی که با آمدنت، سوز و سرما از شهر و دیار مان‏گریخت، برف های بهمن با حرارت ایمان و اخلاص، آب حیات شد.
خوش آمدی فجرآزادی! که با آمدن تو، امام آمد، امامی که بر سربیدادگران، خروش کلیم داشت و برجان امت، دم مسیح. کلامش بوی وحی‏داشت و طعم شیرین آوای انبیا. دم مسیحایی‏ اش مردگان گورستان ترس‏و یاس را حیاتی نوین بخشید، قیامت‏ به پا کرد، غباری عظیم‏ برانگیخت، غباری که چشم «چپ‏» و «راست‏» را کور کرده است.